چشمهایش بی دلیل از من رمید!

بی وفا حتی نگفت از من چه دید ؟

فکر می کردم که پاک و ناب بود !

وای بر من او فقط مرداب بود ؟!

حرفهایی از حضور عشق داشت

ذره ذره پا به احساسم گذاشت !

ساده بودم دل سپردم دست باد ...

دیگری آمد... و من رفتم ز یاد

وقت رفتن پشت سر را هم ندید !

مثل گنجشکی ز رویایم پرید ؟!

رنجها دادم به این جان و تنم

بس پریشان گشتم از دل دادنم ...

یادم آمد یک نفر یک روز گفت :

دنياي عجيبي است؛ وقتي مي خواهي گريه کني، شانه اي

نداري تا سر بر آن گذاري و غم دلت را زار زار اشک

بريزي و وقتي شانه اي براي گريستن داري ديگر اشکي

براي ريختن نداري، و نه حتي نيازي به ريختن اشک

این روزها انگار باد به گوش آدم ها میرساند که چقدر تنهایم...

عجیب است ، همه میخواهند خلوتشان را  با من قسمت کنند...

حتی چشم هایم هر صبح به راحتی باران دیشب را لو می دهد...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: